“Een paar jaar geleden kwam ik in een heel zware depressie. Toen heb ik eigenlijk alle hulpmiddelen gehad. Die hielpen altijd wel wat, maar voor mij was het allemaal net niet. Uiteindelijk ben ik via mijn praktijkondersteuner bij 2BE terechtgekomen. Ik ben naar 2BE gegaan en ben nooit meer weggegaan. Momenteel werk ik bij een stichting die verbonden is aan 2BE, maar binnenkort start ik met een opleiding.
“Ik had gelijk al een goede klik met mijn begeleider. Het stukje een-op-een-begeleiding is hier heel fijn. Als het slecht ging, dan appte hij ook hoe het met me ging en dat vond ik heel fijn. Ze zijn ook open naar jou over wat zij hebben meegemaakt. Ik heb op andere plekken altijd het gevoel gehad: ‘Hier sta ik en jij staat hier’, het is nooit gelijk. Ik dacht altijd: ‘Ze helpen je omdat ze móéten helpen’, en hier is het wel van: ‘We wíllen je helpen’. Dat was mijn gevoel. Het is hier nooit geweest van: ‘Ik ben de begeleiding, jullie zijn de deelnemers’. Dus dat was gewoon heel fijn.
Meer zelfinzicht
“Ik heb bij 2BE meer zelfinzicht gekregen doordat ik heb leren reflecteren op mezelf. Eerst zag ik nooit echt in waarom ik iets fout deed. Ik ben er vooral achtergekomen waar mijn boosheid vandaan kwam. Nu weet ik dat dat komt door het opkroppen van dingen. Toen ik nog samenwoonde, werd ik boos om de kleinste dingen. Ik kon er niet echt iets aan doen, het was zo vol in mijn hoofd. Maar ik heb nu geleerd om te kijken wat erachter zit en om dat uit te spreken en erover te praten. Bij 2BE werd me ook heel erg een spiegel voorgehouden.
“Op sociaal vlak ben ik echt veranderd. Ik heb me leren openstellen. We hebben geoefend met communiceren en solliciteren. Ik begin nu veel makkelijker een gesprek en stap makkelijker naar mensen toe. Dat lukt me nu ook beter als er iets aan de hand is, om aan te geven dat het niet goed gaat. Ik ben dit jaar ook naar Italië geweest voor mijn werk. Dan moest ik voor een groep gaan staan en in het Engels praten – dat had ik drie jaar geleden nooit gedaan. Dat is wel heel erg verbeterd, merk ik. Met toneel moesten we tegenover elkaar zitten en dan gingen we sollicitaties of interviews oefenen. En ook al vond ik dat niet zo leuk, ik heb er wel veel uitgehaald achteraf.
Sportlessen
“De sportlessen vond ik leuk. In het begin deden we vooral teambuilding, dus leren samenwerken. Bijvoorbeeld een mat omgooien met z’n allen en weer terug of een pion vasthouden met twee of drie stokken en zorgen dat het niet valt. Eigenlijk best wel kinderachtige dingen, maar wel heel belangrijk om vertrouwen in elkaar te krijgen. Je moet toch tien weken met elkaar hier aan de slag. Toen het wat mooier weer werd, gingen we naar buiten toe. We liepen elke dinsdag en donderdag twee rondjes om het park. En er stonden allemaal sporttoestellen. Zoveel minuten op een toestel en dan wissel je om en draai je door, dat soort dingen. Door de sportlessen ben ik me mentaal sterker gaan voelen en ben ik me gaan realiseren dat ik weer gezonder moest leven. Dan zag ik foto’s van drie jaar geleden en dan schrok ik me dood.
Zelfvertrouwen
“Ik heb vooral veel zelfvertrouwen gekregen. Een stukje waardering van mensen, dat ze zien dat ik wel mijn best doe, dat heb ik wel heel erg gemist hiervoor. Ik durf nu beter dingen te zeggen. Dat was voor mij eerst heel moeilijk. En ook met dingen ondernemen. Zoals dat tripje naar Italië, ik wilde daar echt niet heen. Toen zei mijn vorige baas: ‘Ga nou maar, want zo’n kans krijg je nooit meer’. Toen ben ik toch maar gegaan. Het was onwijs fijn. Ik ben mezelf wel meer aan het uitdagen en grenzen verleggen. Ook door hier.
“Mijn ritme is nu ook veel beter. Voor 2BE sliep ik ’s nachts niet. Nu gaat dat veel beter. Je moet ook wel, anders ga je doodop naar het werk. En veel meer onder de mensen zijn, dat heb ik eruit gehaald. Veel structuur. Op tijd naar bed, op tijd eruit. Dus dat is wel iets waar ik iets aan heb gehad.
Schrijven
“Ik heb van mijn begeleider geleerd om dingen van me af te schrijven als het slecht gaat. Dan schrijf ik bijvoorbeeld drie dingen op die positief zijn. Nu gaat het best goed, maar als het echt slecht gaat, dan schrijf ik het van me af. Dat heb ik er wel aan overgehouden.
“Je moet het hier wel allemaal zelf doen, maar je krijgt genoeg handvatten en lessen om weer omhoog te klimmen. En ze laten je niet los. Ook niet na het hele gebeuren. Ik heb nu nog steeds contact met mijn stagebegeleider, ook al is hij weg. We appen, bellen of zien elkaar nog wekelijks. Dat is wel heel fijn. Het is echt een vriend geworden. En ik kan altijd terugvallen. Ik kan hier altijd terecht als er iets is. En ik denk dat het ook nog zou kunnen als ik hier niet meer werk, dat ze altijd openstaan voor me. Dat is het belangrijkste voor mij, dat ik dat stukje altijd achter de hand heb.”
Rapportage: ervaren opbrengsten
Dit portret van Bas komt uit de rapportage Ervaren opbrengsten van twee sociale sportinitiatieven. Hieruit blijkt dat deelnemers aan de sociale sportinitiatieven 2BE en De Harde Leerschool verschillende positieve opbrengsten ervaren, zoals betere sociale vaardigheden, meer zelfvertrouwen, zelfinzicht en omgaan met tegenslagen. Om deze opbrengsten te behalen, zijn onder andere goede begeleiders en een afwisselend programma van belang.
Meer informatie
Meer weten over deze rapportage of sociale sportinitiatieven in het algemeen? Neem dan contact op met Jamilla Vervoort.
