Het regelmatig sporten gaat op en neer. Niet omdat mevrouw Van der Schuit (55) niet wil, maar omdat ze regelmatig gevloerd is door een ziekte. Afgelopen december kreeg ze bijvoorbeeld een flinke longontsteking, waar ze na zes weken nog van aan het herstellen is. “Maar tussen de bedrijven door zorg ik wel dat ik bezig ben. Want stilzitten? Dat is echt niks voor mij!”
“Ik ben iemand die altijd bezig is. Rommelen in de tuin, te voet naar het winkelcentrum, met mooi weer stap ik op de fiets. En ik tenniste één keer in de week met drie vriendinnen. Maar toen kreeg ik op mijn 50ste een hartinfarct…
Onderdeel van het herstel was bewegen onder begeleiding. Twee keer in de week, drie maanden lang. Dat was verplicht. Kwam je een week niet, dan schoven ze de week gewoon door. Ik ben altijd gegaan. Met veel plezier.
Na het infarct kreeg ik medicijnen. En daar werd ik dik van. De huisarts adviseerde om het sporten weer op te pakken. Ik heb me ingeschreven bij de sportschool en was echt fanatiek. Van 1x, naar 2x, naar 3x in de week. Maar de kilo’s? Die bleven eraan… Op een bepaald punt was ik totaal gedemotiveerd. De huisarts zei: “Stop ermee. Zoiets werkt niet.”
Reumacentrum
Inmiddels ging het ook niet goed met mijn suiker en ik bleef te zwaar. Mijn conditie ging achteruit. Als ik naar zolder moest, nam ik na de eerste trap een flinke pauze op onze slaapkamer. De assistent van de huisarts raadde me aan weer te gaan bewegen. Maar wel onder begeleiding. Omdat ik ook aan reuma lijd, kon ik bij het reumacentrum terecht. Je mag weten dat ik heb getwijfeld die eerste keer. Ik zag daar alleen maar 70- en 80-jarigen naar binnen strompelen. Ik ben toch gegaan… En ik had het daar naar mijn zin!
Langzaam ging het steeds beter. Ik trainde heel gestaag en opbouwend. Het begon met 15 seconden wandelen – 1,5 minuut pauze. Ja, mijn conditie was echt slecht. Maar, zoals gezegd, elke week kwamen er seconden bij! Inmiddels loop ik naar het winkelcentrum – een half uurtje – en weer terug. En als ik naar zolder moet, dan loop ik – weliswaar op mijn tempo – in één keer! En dankzij die beweging is er ook een pilletje afgegaan en mijn bloeddruk is weer mooi en constant.
Maar het blijft vechten: mijn gezondheid en bewegen. Zo bleek dat ik met het opzetten van een parasol – ja, ik weet het, het klinkt gek – een paar ruggenwervels heb gebroken… Daar kwamen de doktoren pas na een paar consulten achter. Die rugpijn zorgde er weer voor dat ik tijdelijk heel weinig heb bewogen. En afgelopen december, het lijkt echt een soap bij mij, kreeg ik een fikse longontsteking. Het herstel duurt behoorlijk lang. En ook dat belemmert me nu om te gaan bewegen. Weet je, alleen als ik al aan bewegen denk, word ik moe. Maar dat betekent niet dat ik niks doe. Ik ben – nu ik me weer een beetje beter voel – wel aan het rommelen; in huis, in de tuin, boodschappen doen. Want stilzitten? Dat is echt niks voor mij!”
Meer persoonlijke verhalen van mensen met gezondheidsproblemen
- Doorzetter Carmen blijft letten op voeding en beweging
- Je hoeft niet super sportief te zijn om te bewegen
- Met frisse tegenzin naar de sportschool
- Een hond als maatje om te bewegen
- Het belang van samen bewegen
- Opa gaat op yoga!
- Elke training is een wedstrijdje tegen de vorige keer
- Verona kan weer zelf naar de brievenbus lopen
Lees meer
