Carmen Ismail (60) zit niet graag stil. Toch werd ze zoetjes aan te zwaar. Zo zwaar dat de huisarts vond dat er iets af moest. Ze ging naar de diëtiste en via de Sociale Dienst kon ze ‘gratis’ een beweegprogramma volgen. Ze viel 14 kilo af en sindsdien let ze op haar voeding en beweging. “Een avondje wokken met mijn kinderen? De volgende dag is het brooddag!”
“Sinds mijn moeder in het verzorgingstehuis zit, doe ik daar op zaterdag en zondag vrijwilligerswerk. Ik help bij de koffie en thee en bij de maaltijden. En als iemand niet zelf kan eten dan help ik. Ik ben heel geduldig. Bij de koffie en de thee hoort een koekje… Die nam ik dan ook altijd. Ook bij maaltijden die ik lekker vond, nam ik altijd nog wel wat extra’s. De kilo’s vlogen eraan.
Ik kreeg last van mijn knieën en mijn armen. Toen ik naar de huisarts ging, zei hij: “Eerst die kilo’s eraf!” Hij verwees me naar de diëtiste. Dat ging heel goed! Tegelijkertijd mocht ik van de Sociale Dienst meedoen aan een beweegprogramma. Ik betaalde € 12 per maand, de Sociale Dienst de rest. Dat vond ik heel leuk! En gezellig. Anderhalf jaar ben ik twee keer per week gaan sporten. Maar toen hield het programma op en moest ik het helemaal zelf gaan betalen. € 5 per keer. Dat zou dan € 40 per maand zijn… Dat kan ik echt niet betalen. Maar ik wist wel dat ik moest blijven bewegen. Dat wilde ik ook, want ik voelde me er zo goed door! En dankzij het afvallen én het sporten had ik ook geen last meer van mijn gewrichten. Dus toen dat programma afliep, moest ik iets verzinnen…
Blij als ik gejogd heb
Wandelen. Veel lopen. Bijvoorbeeld als ik naar het vrijwilligerswerk ga, stap ik altijd een halte eerder uit. Zo dwing ik mezelf om een stuk te wandelen. En ik ga drie keer per week joggen. Toen een van mijn dochters nog geen kinderen had, gingen we regelmatig samen rennen, in het Zuiderpark. Maar toen haar kinderen er eenmaal waren, had ze daar minder tijd voor. Het verwaterde… Ik heb de draad alleen weer opgepakt en op maandag, dinsdag en vrijdag trek ik mijn joggingkleren aan. Lekker naar buiten. Hardlopen, maar ook aan de apparaten. De gemeente heeft daar van die mechanische trainingsapparaten neergezet. En weet je wat ik ook leuk vind? De brug op en af. Vertragen en versnellen. Ik ben altijd helemaal blij als ik gejogd heb.”
Meer persoonlijke verhalen van mensen met gezondheidsproblemen
- Je hoeft niet super sportief te zijn om te bewegen
- Met frisse tegenzin naar de sportschool
- Een hond als maatje om te bewegen
- Het belang van samen bewegen
- Het gevecht tussen gezondheid en bewegen
- Opa gaat op yoga!
- Elke training is een wedstrijdje tegen de vorige keer
- Verona kan weer zelf naar de brievenbus lopen
